De legende van de drie meisjes.
Deze legende van de drie huwbare dochters komt uit de 7de of 8ste eeuw. 

Nicolaas komt uit een zeer rijke en gelovige families.
In zijn geboorteplaats woonde een verarmde edelman. 
Ooit had hij zeer welstellend en welvarend geleefd, maar toen zijn drie dochters
de leeftijd hadden om te trouwen, was de edelman niet meer in staat om
de gebruikelijke bruidschat bijeen te krijgen.
Omdat ze arm waren, wilde geen enkele jongeling met één van de meisjes huwen. Zelfs jonge mannen van lagere afkomst waren niet geïnteresseerd. Ten einde raad besloot de aan lager wal geraakte edelman de meisjes in de prostitutie te sturen.

Dit hoorde de jonge Nicolaas en hij maakte een plan op de meisjes te helpen.
Toen de oudste dochter de huwbare leeftijd bereikt had, knoopte Nicolaas driehonderd gouden Florijnen in een doek en gooide die 's nachts door het vensterraam binnen. Hij zorgde ervoor dat hij niet herkend werd.
Toen de edelman de volgende ochtend het geld aantrof,
was hij diep ontroerd en dankte God voor de onverhoopte redding.
De dochter kon in het huwelijk treden en een mooi leven leiden.

Zodra de tweede dochter oud genoeg was, dreigde de edelman opnieuw
in moeilijkheden te komen. Maar ook deze keer werd de redding doorheen
het raam gegooid in de vorm van een goudklomp dat gewikkeld was in een doek.
De vader was zeer gelukkig en vroeg zich af wie de geheimzinnige weldoener
wel kon zijn.
Hij besloot elke nacht aandachtig te waken omdat hij vermoedde dat er ook voor de derde dochter een bruidschat zou volgen.
En inderdaad, Nicolaas daagde een derde keer op met een beurs vol goud.
Hij gooide de bruidschat door het raam, waarna de edelman onmiddellijk zijn huis uitliep en achter Nicolaas aanrende.
Hij herkende Nicolaas en barstte in tranen uit van dankbaarheid.
Vandaar worden er nu nog steeds goudkleurige mandarijntjes uitgedeeld op 6 dec.